فناوری اطلاعات به عنوان یکی از اجزای محیط خارجی صنعت گردشگری می­باشد که بگونه­ای می­توان آنرا واسط و رابط محیط درونی و بیرونی صنعت دانست. واژه گردشگری الکترونیکی را می­توان یک مفهوم میان رشته ای مشتمل بر سه جز زیر دانست که این سه جز در نمودار ۱ نشان داده شده است (باهالیس، ۲۰۰۳: ۷۷):

شکل ۲-۱۰ اجزای تشکیل دهنده گردشگری الکترونیکی

هافمن (۲۰۰۵) چند عامل را، علت اصلی یکپارچگی صنعت توریسم و فناوری اطلاعات
می­داند:

• نیازهای اقتصادی، بعلت وجود رقابت جهانی سازمان­های نیازمند دستیابی به حداکثر کارائی در سطح جهان هستند.
• گسترش بسیار زیاد تکنولوژی و اینترنت در زندگی روزمره مردم و نیز پیدایش تلفن­های همراه نسل سوم

• بهبود نسبت سود به سرمایه گذاری[۴] انجام شده در فناوری اطلاعات و یا بعبارتی افزایش پایایی تکنولوژی
• افزایش توقعات و سطوح انتظار مشتریان، تمایل آنها برای درک ارزش افزوده بیشتر و آگاهی بیشتر آنها از محصولات رقبا

عواملی که با بهره گرفتن از بکارگیری فناوری اطلاعات سبب ارتقا سطح رضایت مشتری می­شوند، شامل:

• کاهش فاصله میان انتظارات و تجربیات حاصل از سفر، با بهره گرفتن از ابزار شبیه­سازی مجازی قبل از سفر
• امکان دسترسی به گزینه­های بیشتر وحق انتخاب متنوع­تر
• درک بهتر سازمان­ها از نیازهای مشتریان بر اساس ویژگی­های آنها و داده کاوی
• ارائه قیمت­های متنوع و تا حد زیاد بسته به نظر مشتری (مدل­های جدید کسب و کار امکان قیمت­ گذاری را از سوی سازمان بسمت مشتری تغییر داده است مانند)
• خدمات شخصی سازی شده، مثل سرگرمی­ها و یا پذیرایی شخصی در اتاق یا بهنگام پرواز
• کاهش کاغذ بازی و امکان انجام امور تکراری و خسته کننده بوسیله فناوری اطلاعات (ترخیص مسافر و ارائه فاکتور از طریق ارسال پیام­های کوتاه، چک کردن اتاق بوسیله تلویزیون­های مدار بسته، در هنگام تحویل اتاق)
• شناخت سابقه مشتری
• هماهنگی میان واحدها امکان ارتقا سرویس­دهی را فراهم می­ کند
• برطرف شدن مشکلات مکالمه­ای بر اساس ترجمه همزمان از زبان­های متداول بازار هدف
• تفکیک کردن مشتریان بر اساس سبک زندگی، نگرش و خواسته­هایشان و نه صرفاً وضعیت دموگرافیک آنها

چهار دسته محرک را برای بکارگیری سیستم­های الکترونیکی در صنعت گردشگری از سوی سازمان­ها مهم شناخته است که این محرک­ها و اجزای تشکیل دهنده هر یک از این محرک­ها، در جدول ۲-۲ ذکر شده است:

جدول ۲-۲ محرک­های سازمان­ها برای بکارگیری سیستم­های الکترونیکی